Kenal akan keindahan dan sanggup menyatakan keindahan itu kepada orang lain adalah bahagia. ( Hamka ).

Salahkah jika kita menyatakan sesuatu yang indah itu, menzahirkan keindahan itu pada empunya. Salahkah ianya diluahkan dengan hati yang mencintai keindahan itu walaupun penerimaannya tidak sepertimana luahan itu tadi. Alangkah sakitnya jika kita tidak berpeluang menyatakan keindahan itu, dan empunya keindahan itu tidak tahu pun yang menyatakan keindahan itu datangnya daripada keikhlasan. Ruginya dan kasihannya, kerana itu merupakan satu sumber daripada cabang hati yang meruntum kebahagiaan.